Po sąsiedzku (serce narodu koło przystanku).

"Serce narodu koło przystanku" to tytuł zbioru reportaży Włodzimierza Nowaka reklamowany jako opowieść o Polsce B, tej zapomnianej, wypchniętej poza nawias rozwijającego się kapitalizmu. Dlaczego o niej piszę? Od jakiegoś czasu tytułowy reportaż automatycznie przychodzi mi na myśl jak tylko pojawiam się na swoim przystanku. Jego bohaterem był Pan Stanisław Czyżewski z Kowalowa, społecznik, który "wszystko upamiętniał". Taczka wkopana w ziemię na cześć akcji sprzątania świata, deska z napisem "USA-Kowalów" ku pamięci odwiedzin siostry z Ameryki, kamienie z napisami upamiętniającymi przykładowo: Katyń - 55 rocznicę, czy spotkanie prezydenta Kwaśniewskiego z prymasem Glempem, pod lipą stół z dwoma krzesłami a na stole kolejne malowane kamienie. Autor tych dzieł tłumaczył, że jak słyszał z żoną w telewizji o jakimś ważnym wydarzeniu lub odsłanianym pomniku to niezwłocznie projektował "rabatę" (tak nazywał swoje pomniczki) na tę cześć i stawiał, bo przecież nie wszyscy mogą jechać do Warszawy oglądać. "Stolica ma taki pomnik, to niech też ma nasz Kowalów". Albo, jak wskazał, przykładowo kopiec Kościuszki w Krakowie - "i ja tutaj też zrobiłem taki mały kopczyk". Koło przystanku Pan Czyżewski zrobił natomiast "Serce narodu"- wielki korzeń w kształcie serca i kamień największy w Kowalowie. Wszystko w barwach narodowych z orłem i kotwicą. Pan Czyżewski, jak obliczył, w chwili wywiadu, poświęcił 8.300 darmowych godzin na upiększenie w ten sposób Kowalowa.

Nie wiem, czy mieszkający w pobliżu przystanku na moim osiedlu sąsiad czytał ten reportaż, przejeżdżał przez Kowalów lub w inny sposób dowiedział się o Panu Czyżewskim. Podobnie jak on tworzy jednak na naszym przystanku i w jego otoczeniu różnorakie artystyczne instalacje. Częściowo są one dostosowywane do pór roku, świąt, wydarzeń bieżących itp. Ponieważ nasze osiedle znajduje się w samym środku pól, łąk i lasów a na przeciw przystanku rozciągają się malownicze nieużytki, sąsiad ma dosłownie duże pole do popisu. Poniżej próbki jego twórczości:

Na początku pole na przeciw przystanku. To własnoręcznie wykonane przez niego boisko z fotelem kibica i uroczą owieczką, która ma nawet trawę w pyszczku:

obok znajduje się ten oto kopczyk (też mamy swój kopczyk Kościuszki):

niedaleko można urządzić sobie grilla, czekają nawet wystrugane patyki na kiełbaski:

Rzut okiem na cały teren rekreacyjny będący dziełem jednego człowieka, po lewej uformowany z ziemi stół piknikowy z ławami:

Otoczenie:

Ławki ( na zdjęciu jest jedna, ale w rzeczywistości stoi ich więcej):

 Uformowana z okazji rocznicy Chrztu Polski ryba z okolicznościową wstążką z datą 966:

I rzeczony przystanek: na początku tytułowe serce:

 z tyłu ławka, która, jak widziałam, jest użytkowana przez oczekujących na autobus:

 Przystankowy dąb przez lata (może nie aż 125, ale kto tam wie) rósł bez imienia, ale na szczęście się doczekał:

 I przystankowy budda (po zamachach w Belgii tulił jej flagę, teraz widocznie uznał, że trzeba bardziej zaopiekować się Polską):

 Stolik z ławeczkami zastępuje wiatę, której przez lata nie doczekali się mieszkańcy:

 alejka w pobliżu przystanku, wszystkie ławki są dziełem jednej i tej samej osoby:

 Niektórzy wyrażają zdumienie na widok poniższej kości, ale zapewne i ona ma jakiś sens:

Na koniec dodam, że twórca tych wszystkich dzieł na bieżąco dba o całą roślinność koło przystanku, podlewa, wyrywa chwasty, przycina żywopłot z forsycji itd., a nadto regularnie zimą odśnieża chodnik, latem go zamiata, grabi ziemię i z drabinką podlewa zawieszoną wysoko tuż obok oznaczenia przystanku donicę z pelargoniami. Szacunek!